Stoomcursus gristelijke man

Wie nog steeds denkt dat de vrouw na eeuwenlange achterstelling en onderdrukking eindelijk aan haar opmars binnen de kerk kan beginnen, heeft het mis! Na John Eldredge’s bestseller ‘De Ongetemde Man’ weten we immers wel beter. Al dat geklets over vrouwen in het ambt heeft de kerk verblind voor de geestelijke waarheid dat het juist de man is die al die tijd het zwijgen is opgelegd! In de huidige verwijfde (kerkelijke) samenleving heeft hij geleerd om louter nog communicatief, risicomijdend en invoelend te zijn. Zo heeft de man zijn ware hart verloren en is hij een getemd en gekooid dier geworden. “Is hij niet gemaakt voor strijd, avonturen en het veroveren van het vrouwelijk hart?,” vraagt Eldredge zich retorisch af.

Het spotje van Bavaria over door het bos rennende en schreeuwende kerels, die hun tanden in een rauwe vis zetten, tegen bomen aantrappen en zich uiteindelijk aan de toog vol gieten met bier, bij de aanblik van een lekker mokkel, brengt niet voor niets de diepste gevoelens van het mannelijk hart in beweging. Daarom remancipatie! Ook in de kerk. Juist in de kerk! Want zij (het vrouwelijk deel van de kerk zegmaar) heeft “heel efficiënt de klauwen van de leeuw van Juda afgesneden om van Hem een mak huisdier te maken voor lijkbleke geestelijken en vrome oude vrouwen,” zo citeert Eldredge zeer treffend.

Vrouwen zijn geschapen om het prinsesje te zijn, mannen om vlotten te bouwen.

Maar, hoe word je nu een gristelijke man? Wie geïnteresseerd is in een stoomcursus kan terecht bij de 4de Musketier. Deze organisatie wil “de goede strijd strijden, het geloof behouden en de wedloop met goed gevolg volbrengen.” Denk niet dat het hier gaat om het aankweken van geestelijk spierweefsel. De (nog) getemde man komt tijdens de zogenaamde karakterweekenden niet weg met een bijbelstudie over het leven van – om maar eens een man te noemen – David, Jezus of Paulus: “Je krijgt geen privé warme douche. Je krijgt ook geen warme douche. Je krijgt zelfs geen douche. En ook geen stromend water.” verzekert de organisatie op haar website. Wat je wel krijgt is een zware balk waarmee je, al rennend door het bos, de Golgothaloop hebt te lopen. En wie durft jumpt, gewapend met zijn bijbeltje in de hand, in het koude water van een Ardennense beek voor de Jabbokworsteling.

De Jabbokworsteling. Er komt zo een engel om je lam te slaan.

Maar de Ultieme Uitdaging waarvan de organisatie spreekt, behelst méér dan deze bijbels-fysieke uitputtingsslag. Als je aan het eind van je Latijn bent en snakt naar die privé-douche met warm en stromend water, word je geconfronteerd met het onverbiddelijke Woord. Een overlevende van een karakterweekend vertelt hoe een van de sprekers hem telkens bijbelteksten over Jezus’ lijden influisterde en hem uiteindelijk sommeerde: “Als Jezus zoveel voor jou heeft over gehad, laat dit dan een moment zijn waarop jij zegt: ‘Zelfs al zit ik helemaal stuk, zelfs al wil ik opgeven, zelfs al kan ik niet meer, dan nog, ja dan nog wil ik alles geven voor U, Here Jezus.'” Als je dan als vent nog rechtop staat en niet bij je hart bent aanbeland, zul je waarschijnlijk nooit het ware man-zijn smaken! Én blijft de kerk het domein van lijkbleke geestelijken en vrome oude vrouwen.

Een echte gristenman drukt 7×70 keer op voor Jezus.