TRIN in India: leugen, naïviteit of glorie?

Voor de liefhebbers van wetenschappelijke studies verwijzen we naar het laatste verslag van Professor Ouweneel over de TRIN-campagne in Bhimavaram, India. Naar aanleiding van de suggestie van onze Hergé dat Ouweneel zich voor het pr-karretje van TRIN heeft laten spannen, schrijft columnist DiaKonos op weblog Gristelijk.nl: “Het ND berichtte er gisteren een beetje sceptisch over – en terecht. Iedere club die een podium opbouwt en wonderen belooft, krijgt in overbevolkt India de massas op de been. Dit soort bijeenkomsten worden al tientallen jaren gehouden, en die hindoes daar laten zich graag in elke campagne weer ‘behouden’. Een god erbij, waarom niet? Dus beschouw ik zo’n TRINTRIN pr-verhaal als leugenachtig. L.E.U.G.E.N.”

Hij vervolgt: “Voor echte zending in India is zo’n actie heel slecht. Het wekt de indruk dat India massaal christelijk wordt (niet waar) en dat zending een kwestie is van een podium opzetten en hoppa… de zielen vliegen binnen. Is ‘behouden worden’ bovendien hetzelfde als een kaartje invullen? Brave lezers, kijk over drie weken eens hoeveel extra mensen naar de kerk gaan dankzij deze ‘tienduizenden’ die behouden worden? Ik dacht dat TRIN in Nederland een opwekking ging verzorgen. Dat lukt nog niet erg, dan maar naar India. Daar is succes verzekerd. Dat Ouweneel zich voor zoiets leent, niet normaal.”

Ook Goedgelovig-lezer Bodem plaatst kanttekeningen bij dit soort campagnes in India. We tillen een paar educatieve citaten naar boven uit de lange discussie onder het bericht ‘De Nederlandse Benny Hinn’:

“Ik denk dat broeder Van der Steen heel erg onderschat wat voor indruk hij maakt op de Indiaase dorpelingen. Dit zijn mensen die elke dag moeten vechten voor hun bestaan. Geen gezondheidszorg, geen sociale zekerheid, overgeleverd aan de grillen van de goden. Geen entertainment naast af en toe een Hindoefestival. Zit je hopeloos in je hutje voor je uit te staren, je afvragend hoe je vandaag je hongerige kindertjes weer moet voeden of hoe je aan medicijnen moet komen voor je zieke vrouw. Komt er een groep stralende, weldoorvoede blanken naar je dorp, met een show waar je in je stoutste dromen nog nooit van gehoord hebt. Ze brengen stapels broden, dekens en andere dingen mee, even kostbaar als goud. Wat zou het fantastisch zijn als er maar een heel klein beetje van de zegen die deze mensen uitstralen op jouw zou kunnen overgaan! Je wil er zo dicht mogelijk bijkomen. Je laat je meevoeren door de hoopvolle klanken van de muziek. Wanneer zou je de kans krijgen om deze mensen aan te raken? Zou dit misschien de kans zijn op een nieuw leven? De prediker spreekt woorden die je niet begrijpt, maar er gaat kracht vanuit. Zo’n contrast met de uitzichtsloosheid waar je al jaren in leeft. Hij zegt dat Jezus hun situatie kan veranderen, dat klinkt goed! Hij vraagt mensen om op te staan, en de menigte komt als een man omhoog. Je hoeft niet eens na te denken. Je hoort iets over zieken die genezen kunnen worden. Dit is ongelofelijk, de goden zijn op aarde neergedaald. Je dringt naar voren om de heilige aanraking te ontvangen, je schrijft je naam op het briefje om er zeker van te zijn dat je niet over het hoofd gezien wordt. De volgende dag zijn ze er weer, je neemt je familie mee. Het gerucht verspreidt, niemand wil dit missen. Tot de dag dat opeens de show ingepakt wordt en de stralende godenzonen in het niets verdwijnen. Het brood is op. De kinderen kijken weer dof voor zich uit. Wie die Jesussssss ook was, veel zijn ze er uiteindelijk niet mee opgeschoten.”

“Zouden er echt genoeg nazorgers zijn, in een gebied zonder zendelingen, om die 125.000 ‘bekeerlingen’ nog een keer op te zoeken? Beseffen ze dat het volgen van Jezus niet gaat om het krijgen van brood en genezing? Dat het hen zelfs hun leven kan kosten? Beseft broeder Van der Steen dat hij met deze high profile acties extremistische Hindoes tegen de haren instrijkt en de situatie voor christenen die er al waren gevaarlijker kan maken? Maar broeder Van der Steen is weer weg. Hij kan met een glimlach succesverhalen vertellen, van hoe hij, ver verheven boven de arme Indiërs, strooide met het evangelie en aardse goederen, die maar al te gretig werden aangenomen.”

“Ik heb ook nagedacht over het punt van nazorg en de drieduizend in Handelingen. Daar is wel meer over te zeggen. Dit ging om joden en jodengenoten, mensen die de schriften kenden, ‘kerkelijk meelevenden’ om het zo maar eens te zeggen, want ze hadden de lange reis gemaakt om één van de door God ingestelde feesten te vieren. Zij hoorden van Petrus dat Jezus de door hen verwachte Messias was. Ze konden zelf de schriftplaatsen nagaan. Ze hadden een goede bijbelse morele basis (de tien geboden), en ze vereerden de ware God. Zij werden opgeroepen om zich opnieuw aan deze God toe te wijden, door het geloof in Jezus, die velen van de aanwezigen persoonlijk aan het werk hadden gezien. Dat is een fundamenteel andere situatie dan een dorp vol Hindoes, met een wereld- en godsbeeld dat mijlenver af staat van wat broeder Van der Steen predikt. Daarom kost het tijd, veel tijd voor mensen om te gaan begrijpen dat er een (één) God is die hun volledige toewijding waard is. En dat deze God niet gemanipuleerd kan/hoeft te worden met offers en rituelen, maar dat hij als schepper van hen houdt en dat hun leven voor Hem telt. Als Paulus bij de heidenen preekte, bleef hij ook, als hij niet gelijk verdreven werd door boze joden, enkele maanden of jaren om de nieuwe gelovigen te onderwijzen. Hij bleef in contact door brieven en liet medewerkers bij hen achter.”

“Voor Indiërs is het een uiting van nederigheid en dankbaarheid om in te gaan op de wensen van iemand die jou zojuist een heel kostbaar geschenk heeft gegeven/gaat geven. Ik woon in een land met veel bedelaars en als ik ze geld geef buigen ze zeer diep en bedanken ze me in nederige bewoording. Dat hoeft helemaal niet, want het geld hebben ze al binnen. Zij voelen dat het zo hoort, om de gunst die ik bewezen heb. Als ik een kaartje bij me had gehad om ze een keuze voor Jezus te laten maken, zouden ze dat waarschijnlijk ook invullen. Broeder Van der Steen onderschat de macht die hij heeft als rijke Westerling. Als je er echt zeker van wilt zijn dat mensen niet voor Jezus kiezen omdat ze een brood of fiets krijgen, dan moeten deze twee echt van elkaar losgekoppeld worden. Dan moeten deze zegeningen bij voorkeur na het vertrek van Van der Steen door lokale christenen worden uitgedeeld.”

“Het kan ook goed zijn dat ze Van der Steen niet geloven als hij zegt dat ze het geschenk hoe dan ook krijgen, want ze hebben nog nooit iets voor niets gehad. Zelfs als ze hem het voordeel van de twijfel geven, zullen ze niet het risico willen lopen het eten mis te lopen. Toch maar even voor de zekerheid het kaartje invullen. En wellicht denken mensen ook dat ze meer kunnen krijgen als ze doen wat de rijke westerling zegt. Ik ga er niet van uit dat het bewust misleidend is, maar het is op zijn minst naief.”

Foto: In India worden aan de lopende band crusades gehouden. Hier zien we evangelist Tim Todd van Revival Fires En Nog Een Paar Van Die Kreten Ministries in actie. Dui-zen-den mensen kozen voor Jezus. Echt waar. Tel de handjes maar.

Ouweneel, zojuist geland en (hopelijk) weer met beide voeten op de bodem, reageert op zijn eigen weblog op de mediabelangstelling. “Tot mijn vreugde zie ik dat allerlei sites de verslagen hebben overgenomen. […] Ik heb talloze straatarme mensen in India gezien, bedelaars, daklozen, leprozen, mensen met de vreselijkste ziekten, gezwellen en wonden. Je wordt er bijna moedeloos van – zoveel ellende. En dan kijk je naar de mailtjes en het nieuws, en je schrikt over de onbenulligheden waar het in ons welgedane, zelfvoldane landje allemaal om gaat. Vandaag bijvoorbeeld een zuurzoet, misselijk makend stuk in het ND over onze Indiareis. ‘Nergens is te controleren wat er werkelijk heeft plaatsgevonden,’ schrijft de journalist. Nee, dank je de koekoek. Het meeste dat het ND in zijn berichtgeving schrijft kan ik ook niet controleren. Als het ND het werkelijk had willen ‘controleren’, hadden ze maar een reporter moeten meesturen. Nu worden we eigenlijk voor leugenaars of fantasten uitgemaakt. Laat iedereen zelf mijn blogs maar lezen en beoordelen of het ND daarvan een fatsoenlijke samenvatting heeft gegeven. En dan die vertaling van crusade: ‘kruistocht, felle campagne’. De journalist weet zeker niet dat de evangelisatiecampagnes van Billy Graham en andere Amerikaanse evangelisten al decennia geleden ‘crusades’ werden genoemd. Wat een kleingeestig stuk.”

NASCHRIFT 1: Eén van onze contacten heeft op ons verzoek een rondje gemaild langs zendingsleiders in India zelf met jarenlange ervaring in het land. Hij vroeg hen de videoclips van TRIN te bekijken en met een korte feedback te komen. Deze bijdrage staat hier.

NASCHRIFT 2: Uit de verslagen is op te maken dat TRIN deed alsof ze een muziekfestival opzette, maar dit gebruikte als dekmantel om toch een full-blown evangelisatiecampagne te kunnen houden, waarmee volgens Ouweneel “de hele stad in rep en roer” werd gebracht. De Hindoe-extremisten zijn woest, de politie moest de laatste nacht in grote getale uitrukken. Wat betekent dit voor de veiligheid van christenen in het gebied? Goedgelovig-lezer Bodem komt met een tweede inhoudelijke reactie.