Geloven op z’n Finkers

De Twentse cabaretier Herman Finkers deed afgelopen vrijdagavond bij Pauw & Witteman een interessante uitspraak: “Humor, kunst en religie horen bij elkaar. Alle drie houden ze zich bezig met de paradox van het leven. Als religie moeite heeft met humor of kunst, dan klopt er iets niet met het systeem.” Finkers tapt dan ook met overtuiging uit alledrie de vaatjes en opent zijn nieuwe theaterprogramma met een Schriftlezing van Psalm 131 in het Twents:

(‘n Bedevaartsleed, van David)

Mien herte is nich greuts,
ik kiek nich astraant oet de ogen;
ik hoal miej nich gängs met grote zaken,
met wat miej boaven ’t benul geet.
Nee, ik heb miejzölf tot röstbracht,
ik bin stiller wörden,
zo as nen kleanen biej de moder lig,
as zonnen kleanen, zo bin ik.

Zee noar UM oet, Israël,
van now of an veur aaltied.

In P&W werd ook ingegaan op zijn ‘religieuze werk’. Wie de uitzending wil nazien, kan dat hier doen (Finkers begint bij 9:30 minuten). Ook onderstaande clip is erg vermakelijk. Wat doe je als je elke ochtend wakker wordt met zin in seks? Dan ga je het klooster in, zegt Finkers, zodat je weer het juiste perspectief op de zaken krijgt.

Prikkelend is zijn parodie op ‘het moderne kerklied’:

Mijn vader was al jaren niet meer naar de kerk gegaan
Hij wist nauwelijks het verschil meer tussen paus en kapelaan
’t Stabat Mater Dolorosa had hij zolang niet gehad
En Dies Irae Lacrimosa zong hij enkel nog in bad

Dus ging mijn vader fijn weer op een ochtend naar de mis
En daar klonken nieuwe liederen, zo jeugdig en zo fris:
Rondom het altaar dansen we blij, te gek joh, Jezus leeft
Ik hou van jou, ja net zoals Hij ook van mij gehouden heeft

Ja, we zingen en we springen en we zijn zo blij…
Falderie, falderei

Pak de hand maar van die ander, kom erbij en zeg maar “Ja”
Want jij mag er zijn van Jezus, wees lief, Hallelujah
Lief zijn voor Hem en zacht zijn voor haar, ook Hij was zacht, echt waar:
Dus knuffel de vrede naar elkaar, ‘Kerk-zijn’ is een streelgebaar

En Hij stierf op Golgotha
Falderie, faldera

Als compleet veranderd vader kwam m’n pa de kerk weer uit
Thuisgekomen smeet hij het bankstel met een rotklap door de ruit
Hij riep naar de buurvrouw ‘Prostituee’, greep de jeneverfles
Zocht een karatefilm op tv, wierp naar de kat een keukenmes
Hij vloekte zijn kinderen naar moeder d’r rok, daar hoorden wij verweesd:
“Kinderen hoedt u, weest toch bevreesd: vader is weer naar de kerk geweest”

We sluiten af met een typisch Finkers-gebed:

Almachtige Vader, Pappie
Wilt geven dat wij vaker slachtoffer worden van een onweerstaanbaar
Plezier en daarbij niet weten te vermijden anderen aan te steken