Opwekkingsliederen zijn ik-gericht

Het Nederlands Dagblad constateert dat Opwekkingsliederen ik-gericht zijn en bovendien oppervlakkig en theologisch eenzijdig. Veel van deze liederen gaan over onze gevoelens voor God en wat God allemaal wel niet voor ons betekent of zou moeten doen. De Franse psychologe Sarika Pilet deed er zelfs onderzoek naar en constateert dat het percentage liederen gebaseerd op bijbelteksten is teruggelopen van 33 procent in de jaren tachtig naar 13 procent in de jaren negentig. Terwijl in de aanbiddingsliederen van de jaren tachtig de komst van het Koninkrijk centraal stond, gaan die de laatste jaren steeds vaker over individuele verlangens. Vaak zelfs in de gebiedende wijs: ‘zegen ons’, ‘vervul mij’, ‘raak mij nu aan’.

De psychologe, zelf meelevend lid van een evangelische gemeente, vindt de worshipliederen steeds egocentrischer worden. Egocentrisme is normaal, schrijft zij, maar dan wel bij kinderen tussen de acht en de tien. “Onze individualistische samenleving houdt deze ontwikkelingsfase echter in stand door haar voortdurend te voeden. Dat levert christenen op die geestelijk kind blijven.”

Kees Goedhart, voorzitter van de selectiecommissie die elk jaar weer zo’n 13 nieuwe nummers aan de inmiddels 666 liederen tellende bundel toevoegt, zegt in Opwekking Magazine het roerend met de kritiek eens te zijn. Waarom dan geen kwalitatief betere liederen geselecteerd voor de Opwekkingsbundel? Goedhart verdedigt zich met de stelling dat er te weinig aanbod is. “Helaas zijn veel van de liederen die ter beoordeling worden aangeboden, gericht op de belevingswereld van de gelovige en minder op God.” En daarom publiceert Opwekking gewoon ego-liedjes, bij gebrek aan beter.