Atheïst en charismaat nu dikke vrienden

Vanavond wordt de documentaire ‘Mattheus en ik’ van Victor Vroedindeweij uitgezonden. De genezingsevangelist en zijn videobiograaf zijn inmiddels dikke vrienden en zijn samen in de media een charme-offensief gestart om zoveel mogelijk kijkertjes naar de buis te trekken.

Vroegindeweij is een atheïst die geen bal gelooft van de genezingen die Mattheüs claimt. Toch vindt hij TRIN als verschijnsel erg interessant.

“Mattheus is een van de meest sprekende voorbeelden van de pinksterbeweging, het snelst groeiende geloof op aarde. De redding van het christendom omdat de traditionele kerken leegstromen. Ik geloof het niet, maar als ik hem af doe als een gekkie, dan ga ik voorbij aan zijn betekenis. De traditionele Christelijke media zoals de EO, Trouw en het ND en diverse websites vinden het maar niks wat hij doet. Ze zien hun ledental slinken, terwijl zijn stroming (de zogenaamde Charismatische stroming of de Pinksterbeweging) enorm groeit. De hakken gaan dus begrijpelijkerwijs in het zand. Het is dezelfde reflex als die je ziet bij Wilders vs. de traditionele middenpartijen.”

Dat Mattheüs een exponent is van de snel groeiende ultra-charismatische beweging is ook voor GG de reden geweest om TRIN kritisch te volgen. Vroegindeweij ziet eveneens de parallel tussen pinksterpopulisme en politiek populisme (Wilders). Deze bewegingen trekken niet de meest intellectuele en genuanceerde mensen aan, maar onderschat hun invloed niet.

Dat hij critici een ‘hakken-in-het-zand’ houding aanwrijft raak helaas kant noch wal. TRIN heeft in haar beginjaren veelal positieve aandacht in de christelijke pers gehad, ook bij de EO en in het ND. Pas nadat weblog Goedgelovig de megalomane claims van de organisatie systematisch ontmantelde, kwamen er ook meer kritische berichten in de christelijke pers. Als Vroegindeweij zijn huiswerk had gedaan, had hij dat kunnen weten. De kritiek op Mattheüs heeft niets te maken met zijn charismatische geloofsovertuiging als zodanig, maar met onhoudbare claims, gespin, neokolonialistische zendingspraktijken en dergelijke.

Hoe zit het met zijn vriendschap met Mattheüs? Op Bogue zegt Vroegindeweij daar het volgende over:

“Mijn relatie met Mattheus is door de jaren heen veranderd. In het begin was ik gefascineerd. Ik las over hem in kranten en op internet. Toen ik hem benaderde om eventueel een documentaire te maken bleken we een klik te hebben. We komen van verschillende werelden, maar zijn dezelfde soort mensen. Daar is een vriendschap uit ontstaan. En vanuit die vriendschap kreeg ik ongekende toegang tot hem en zijn organisatie.”

Die ‘ongekende toegang op basis van vriendschap’ had de Netwerk-journalist van de EO, wiens documentaire nooit is uitgezonden, ook. Maar toen de documentaire te kritisch bleek, was het hommeles. Daar zal Vroegindeweij geen last van hebben. Hij heeft zijn kritische vragen ingeleverd om ‘het fenomeen Mattheüs’ te kunnen beschrijven. Hij stelt zich open voor wat er gebeurt en klapt in de praisedienst vrolijk mee. Voor TRIN is deze observerende benadering gunstig, de sympathie van de kijker wordt haast automatisch naar de hoofdpersoon getrokken. Handig als je wel wat eerherstel kunt gebruiken. Het is niet voor niets dat CIP.nl, waar je altijd terecht kunt voor kritiekloze plugs, vooraf toegang tot de documentaire heeft gekregen.

Goedgelovig is eerder dit jaar ook benaderd om mee te werken aan de documentaire, maar is daar bewust niet op in gegaan. In deze reactie leggen we uit waarom niet.

Toch heeft Mattheüs wel wat opgestoken, al zal hij dat nooit aan zijn critici toeschrijven. In een paginabreed interview in het AD laat hij weten:

“Er zijn in het verleden tal van uitglijders geweest. Die kinderen in Myanmar, ik was er niet eens bij. Anderen hebben deze wonderen gemeld, ik heb er vervolgens op Facebook een verwijzing naar gemaakt. Dat zou ik niet nu niet meer doen. Ik ben voorzichtiger geworden. […] Als je overtuigd bent van een wonder, is er niets mis mee een dokter dat te laten constateren. Het is een teken van twijfel als je niet gaat.”

Het is weinig verrassend dat onze TRIN-CEO de christelijke media in eigen land – hij noemt met name de EO, Trouw en het ND – eenzijdig vindt omdat ze negeren dat hij ook ‘met twee benen in de shit’ staat. Hij verwijst dan met name naar zijn tijd in Kosovo, meer dan 10 jaar geleden, vóór de oprichting van TRIN. Christelijke media zijn niet een luis in de pels van Mattheüs, nee – onze held ziet zichzelf als ‘luis in de pels’ van christelijke media. “God heeft ons ook een middelvinger gegeven,” zegt hij, verwijzend naar zijn ‘flikker toch op’-reacties naar theologen en satirische sites.

Mocht hij ooit stoppen met evangelistenwerk, dan wil hij aan de slag bij de televisie.

“Henny Huisman is een idool van me. Een Surprise Show presenteren lijkt me fantastisch. Of op reis met imams, boeddhisten of atheïsten, om te praten over het geloof.”

Zijn tepelpiercing, die hij naar vrienden en medewerkers altijd zijn ‘knopje Gods’ noemde, heeft hij afgedaan.

“Ik had hem voor mijn vrouw, die wilde dat. Maar ik draag vaak strakke overhemden, je zag hem er zo doorheen. Enkele kerkelijke leiders hebben me duidelijk gemaakt dat het echt niet meer kon.”

‘Mattheus en ik’ wordt op 30 december om 22:55 op Nederland 2 uitgezonden.

Advertentie